♪ ♪ ♪

Një nga themeluesit e rrjetit social, të lajmeve dhe argëtimit, Reddit, është gjetur i vdekur.

Ai me të vertetë ka qenë i jashtëzakonshëm, 
mëgjithëse asnjëherë nuk mendoi ashtu për veten .

Nuk kishte asnje lloj tërheqje

ndaj ngritjes së një biznesi dhe të bërit para.

Një ndjenjë e thellë humbjeje vihet re në Highland Park, 
qytetin e lindjes të Aaron Swartz,

ndërkohë që të afërmit i thonë lamtumirë një prej personave më të shndritshëm të internetit.

Aktivist të lirisë, aksesit të hapur dhe të kompjuterave, vajtojnë për humbjen e tij.

"Një intelekt i habitshëm," në qoftë se ju flisni me njerëz që e njihnin atë.

Ai u vra nga qeveria, dhe
MIT tradhtoi të gjitha parimet e saj themelore.

Ata donin të nxirrnin një shembull prej tij, në rregull?

Qeveritë kanë një dëshirë të pangopur për të kontrolluar.

Ai u përball me 35 vjet
burg dhe me gjobë një milion dollarësh.

Duke ngritur pyetje me një zell nga prokuroria,
unë do të thoja edhe sjellje të pahijshme.

A keni parë në atë çështje të caktuar
dhe keni arritur ndonjë përfundim?

Duke u rritur, fillova të kuptoj se
të gjitha gjërat që

njerëzit më kishin thënë se ishin vetëm një mënyrë e natyrshme
se si gjërat ishin, se si gjërat gjithmonë duhet të jenë,

ata nuk ishin të natyrshme aspak,
ishin gjëra që mund të ndryshoheshin

dhe ata ishin gjërat që më e rëndësishmja
ishin të gabuara dhe duhet të ndryshojnë,

dhe një herë kam kuptuar se,
me të vërtetë nuk ka kthim prapa.

Mirë se vini në kohën e historive të shkruara.

Emri i librit është "Paddington në Panair".

E pra, ai ka lindur në Highland Park
dhe u rrit këtu.

Aaroni erdhi nga një familje me 3
vëllezër, të gjithë jashtëzakonisht të ndritshëm.

"Oh, kutia është duke rënë mbi ...""

Pra, ne ishim të gjithë, ju e dini,
jo fëmijët me sjelljen më të mirë.

Ju e dini, tre djem duke vrapuar
gjithë kohës, duke shkaktuar probleme.

"Hej, jo, jo jo!"

- Aaron!
- Çfarë?

Por unë kam arritur në përfundimin se Aaron
mësoi se si të mësojë që në një moshë fare të re.

"Një, dy, tre, katër, pesë, gjashtë,
shtatë, tetë, nëntë, dhjetë! "

- Tak, tak!
- Kush është aty?

- Aaron.
- Aaron kush?

- Aaron shakaxhiu.

Ai e dinte atë që donte,
dhe ai gjithmonë ka dashur ta bëjë atë.

Ai gjithmonë përfundonte atë që donte.

Kurioziteti i tij ishte i pafund.

"Këtu ka një foto të vogël të asaj që planetët janë,
dhe çdo planet ka një simbol:

"Simbol i Mërkurit, simbol i Venusit, simbol i Tokës,
Simbol i Marsit, simbol i Jupiterit. "

Një ditë ai i tha Susan, "Ç'është ky argëtim familjar i lirë në qendër të qytetit Highland Park? "

"Argëtim familjar i lirë
në qendër të qytetit Highland Park. "

Ai ishte tre vjeç në atë kohë.

Ajo tha, "Çfarë po flet?"

Ai tha: "Ja, e thotë këtu në frigorifer,"

"Argëtim familjar të lirë në qendër të qytetit Highland Park."

Ajo ishte e hutuar dhe e habitur se ai mund të lexonte.

Quhet "Familja ime Seder".

Nata Seder është e ndryshme
nga të gjitha netët e tjera.

Më kujtohet një herë, ne ishim tek
Biblioteka e Universitetit te Çikagos.

Unë nxorra një libër jashtë raftit
që ishte si nga 1900,

dhe ia tregova atij dhe tha: "Ju e dini,
ky është me të vërtetë vetëm një vend i jashtëzakonshëm. "

Ne të gjithë ishin fëmijë kurioz, por Aaron vërtetë
pëlqente arsimimin dhe mësimdhënien.

".. dhe sot ne jemi duke shkuar për të mësuar Abetaren mbrapsht."

"Z, Y, X, W, V, U, T..."

Më kujtohet, ai u kthye në shtëpi
nga klasa e tij e parë në Algjebër.

Ai tha :"Noah, më lër të të mësoj algjebrën!"

Dhe une i them: "Çfarë është algjebra?"

Dhe ai ishte gjithmonë kështu.

"Tani le të shtypim Kliko Butonin. Aty. Tani e mori këtë!"

"Tani është rozë!'

Kur ai ishte ishte rreth 2 ose 3 vjeç,
dhe Bob e prezantoi atë me kompjuterat,

ai u çmend pas tyre.

(fëmija flet)

Ne të gjithë kishim kompjutera, por Aaron u mor vërtetë me to dhe me internetin.

-Po punon me kompjuter?
-Jo..."

Si ka mundësi...Mami, pse nuk po punon asgjë?"

Ai filloi të programonte që nga një moshë shumë e re.

Unë mbaj mend programin e parë 
që shkruajta me të; ishte në BASIC,

dhe ishte një lojë e vogël Star Wars .

Ai zbriti poshtë me mua në bodrum , 
ku ndodhej kompjuteri,

për të programuar lojën për orë të tëra.

Problemi që kisha me të , 
ishte që unë e mendoja të përfunduar,

dhe për të kishte gjithmonë diçka për të shtuar,

gjithmonë diçka që programimi mund ta zgjidhte.

Mënyra sesi Aaroni gjithmonë e shihte programimin , 
për të ishte magjike.

Ti mund të përmbushëshësh këto gjëra 
që njerëzit normal nuk munden.

Aaron bëri një ATM duke përdorur 
një Macintosh dhe një kuti.

Një herë për Halloween,
nuk dija se cili personazh të bëhesha,

dhe ai mendoi se do të ishte shumë e paparë ,
nëse do të vishesha si kompjuteri i tij i ri , i preferuar,

i cili në atë kohë ishte iMac origjinal.

Po them ai e urrente të vishej për Halloween, 
por ai dëshironte të bindte të tjerët

të visheshin me veshje që ai pëlqente të shihte.

"Aaron, ndalo!
Djema,shihni tek kamera!"

"Spiderman sheh tek kamera!"

Ai krijoi një website të quajtur "The Info",
ku njerëzit mund të gjejnë informacion.

Jam i sigurt që dikush di çdo gjë rreth punimit të arit...

Por pse nuk shkruajnë për të në këtë website?
Dhe më pas njerëz të tjerë,

mund të lexojnë këtë informacion, ta ndryshojnë nëse
nuk i duket i saktë.

Jo shumë ndryshe nga Wikipedia, apo jo?

Kjo ishte më parë se Wikipedia u krijua,
dhe u zhvillua nga një 12 vjeçar,

në dhomën e tij,vetëm, duke punuar në këtë server
të vogël, duke përdorur teknologji të vjetër.

Dhe një nga mësuesit përgjigjet:

"Kjo është një ide e tmerrshme. Ti nuk mund të lejosh 
këdo të shkruajë enciklopedinë!"

"Arsyeja pse ne kemi të shkolluar është që të shkruajnë
këto libra për ne."

"Si mund të kesh një ide të tillë?"

Unë dhe vëllai im mendojmë:
"Wikipedia është mirë,por..."

"por ne e kishim atë në shtëpinë tonë, 
që 5 vjet më parë."

Website i Aaron , theinfo.org fitoi një konkurs shkollor

i organizuar nga firma web design e bazuar ne Cambridge ArsDigita.

Ne shkuam në Cambridge kur ai fitoi çmimin ArsDigita

dhe ne nuk ja kishim idenë se çfarë po bënte Aaroni.

Ishte e dukshme që çmimi ishte tepër i rëndësishëm.

Shumë shpejt Aaron u përfshi me 
komunitete të programimit online,

më pas në proçesin e modelimit të një mjeti për Webin.

Ai erdhi tek unë e më tha:"Ben, jam duke
punuar me diçka të mrekullueshme."

"Ti duhet të dëgjosh për të!"

Unë e pyeta:"Po,çfarë është ajo?"

Dhe ai mu përgjigj:"Është diçka e quajtur RSS."

E më pas më shpjegoi se çfarë ishte një RSS.
E pyeta:"Për çfarë duhej kjo?"

"Është ndonjë site që e përdor atë?"
"Përse do më duhet ta përdor atë?"

Aty ishte një listë postare mailesh për njerëzit të cilët
po punonin në RSS, dhe XML më së shumti,

dhe aty ishte një person i quajtur Aaron Swartz,
i cili ishte luftarak por shumë i zgjuar,

kishte shumë ide të mira, edhe pse

ai nuk vinte asnjëherë në takimet verbale, 
e shumë thonin :

"Pse nuk vjen asnjëherë tek takimet ballë-për-ballë?"

Ai u përgjigjte:"Nuk e di, mendoj se mami nuk do të
më lejonte.Unë sapo kam mbushur 14 vjeç."

Reagimi i parë i tyre ishte :"Kolegu me të cilin kemi punuar gjithë vitin

ishte 13 vjeç kur punonte me ne, dhe tani ai
është 14 vjeç ."

Dhe reagimi i dytë i tyre ishte:"

Ne vërtëtë duam ta takojmë atë.
Kjo është e jashtëzakonshme!"

Ai ishte pjesë e komunitetit që skicuan RSS.

Ajo çfarë ai po bënte ishte ndihma për të ndërtuar 
rrjetin për një hypertext modern.

Pjesa në të cilën ai po punonte, RSS ishte një pajisje,
të cilën mund ta përdorje për të marrë përmbledhje

të gjërave që ndodhin në faqet e tjera web .

Më së shumti, ju mund ta përdorni si një blog.

Ju mund të keni 10 ose 20 blogje të njerëzve që
doni të lexoni.

Ju mund të përdorni përmbledhjet nga RSS,
për të ditur se çfarë po ndodh në faqet web të tyre

për të krijuar një listë të unifikuar të 
ketyre ngjarjeve.

Aaron ishte vërtet i ri, por ai kuptoi 
teknologjinë dhe ai pa që nuk ishte perfekte

dhe kërkoi për mënyra që të ndihmonte
për ta bërë atë më të mirë.

Kështu nëna tij e nisi për në Çikago. 
Ne do ta merrnim atë në San Francisco.

Ne do ta prezantonim me njerëz me të cilët mund të diskutonte dhe do të habiteshim me sjelljet e tij të tmerrshme me ushqimin.

Ai hante vetëm ushqim të bardhë, pëlqente vetëm pilaf
të pjekur sepse nuk do të ishte mjaftueshëm i bardhë

nëse do të ishte i skuqur.
e gjithashtu bukë të bardhë etj...

dhe do të habiteshit se sa debat sillte kjo temë,

nga sa mendohet nga një djalë i vogël,

dhe ti mund të mendoje që ky është një djalë që
mund të shkojë vërtet shumë lart,nëse nuk do të vdiste nga zbokthi.

Aaron, ke rradhën!

Mendoj që diferenca është që tashmë nuk mund të bësh
kompani si dotkom.

Nuk mund të kesh kompani që thjesht shesin ushqim për qentë në internet, ose ushqim qensh nga telefoni celular.

Por ka shumë inovacion që po ndodh.

Mendoj që në qoftë se nuk shikon risitë, 
ndoshta e ke kokën në rërë.

Ai përdor personalitetin e tij të veçantë alfa,

Ku është,”Jam më i zgjuar se ty, dhe sepse jam më i zgjuar se ty, jam më i mirë se ty,

dhe mund të të them ty se çfarë mund të bësh.”

Kjo është një zgjerim i të qenit si një lloj kaqoli.

Kështu ti i mbledh këto kompjutera së bashku dhe tani ato janë duke zgjidhur probleme të mëdha

si kërkimi për alienët and përpjeka për të gjetur kurën e kancerit.

E takova për herë të parë në IRC, ose ndryshe Internet Relay Chat.

Ai jo vetëm që shkruante kode, por i gëzonte njerëzit duke zgjidhur problemet e tij.

Ishte një ndërmjetës.

Lëvizja e kulturës së lirë ka shumë nga energjia e tij.

Mendoj që Aaron po mundohej që të bënte botën të funksionojë. 
Po mundohej ta rregullonte.

Ai kishte një personalitet shumë të fortë që shpupuriste "puplat".

Nuk ishte çështja që ai gjithmonë ishte në rregull me botën

dhe bota nuk ishte gjithmonë në rregull me të.

Aaron filloi gjimnanzin dhe me të vërtetë që nuk e pëlqente atë.

Ai nuk pëlqente asnjë nga klasat që ndiqte.Ai nuk pëlqente mësueset.

Ai e dinte se si të merrte informacionin.

Ai thoshte:” Nuk është e nevojshme të shkoj tek kjo mësuese për të mësuar gjeometrinë.

Unë mund ta lexoj librin e gjeometrisë,

dhe nuk kam nevojë të ndjek këtë mësuese për të mësuar versionin e saj te historisë Amerikane,

Kam rreth tre vëllime historikë këtu. Unë mund ti lexoj ato,

dhe nuk jam i interesuar.Unë jam i interesuar për web-in.”

Isha shumë i shqetësuar për shkollën. Mendoja se mësueset nuk e dinin për çfarë po flisnin,

po dominonin dhe kontrollonin, dhe detyrat e shtëpise ishin një stimulim,

që i mblidhnin të gjithë studentët së bashku për ti detyruar ato të punonin.

Unë fillova të lexoja libra rreth historisë së edukimit

dhe sesi sistemi i edukimit po zhvillohej,

alternativat e tij,dhe mënyrën sesi njerëzit aktualisht duhej ti mësonin gjërat

ne vend që ato të mblidhinin faktet që mësuesit i tregonin,

dhe ajo me tërhoqi në një fare mënyre në rrugën e të bërit pyetje për gjërat. Një herë pyeta për shkollen në cilën isha,

Pyeta shoqerine që e ndërtoi shkollën, pyeta bisneset se për çfarë i trajnonte shkolla njerëzit,

Pyeta qeverinë që vendosën këtë strukturë.

Një nga gjërat që ai pëlqente më shumë ishte Copyright-i, sidomos për ato kohë.

Copyright-i ka qenë gjithmonë një detyrim në industritë e publikimit dhe në lexues,

por nuk ishte nje detyrim i tepërt. Ishte një institucion i arsyeshëm për t'u patur në vend,

për t'u siguruar që njerëzit do paguheshin.

Ajo çfarë gjenerata e Aaron përjetoi ishte krijimi ndërmjet këtij sistemi anti Copyright

dhe kësaj gjëje të mrekullueshme të re që ne po provojmë ta ndërtojmë—Interneti dhe Rrjeti.

Këto bashkëvepruan, dhe si rezultat ishte kaos.

Më pas ai takoi Profesorin e Harvard, Lawrence Lessig,

i cili po sfidonte ligjin e Copyright-it në Gjykatën e Lartë.

I riu Aaron Swartz fluturoi drejt Washington për të dëgjuar seancën në Gjykatën e Lartë.

Unë jam Aaron Swartz,dhe jam këtu për të dëgjuar Eldred—për të parë argumentin e Eldred.

Pse fluturove nga Çikago dhe bëre gjithë këtë rrugë për të dëgjuar argumentin e Eldred?

Kjo është një pyetje e vështirë...

Nuk e di...Është shumë emocionuese të shohësh Gjykatën e Lartë,

veçanërisht në një çështje kaq prestigjoze si kjo.

Lessing po përparonte me një mënyrë të re për të zgjidhur Copyright-in në Internet.

Quhej ”Creative Commons ”.

Kështu ideja e Creative Commons është që t'u japë njerëzve, krijuesve

një mënyrë e thjeshtë për të lidhur kreativitetin me lirinë që ajo mbajnë.

Kështu nëse Copyright do të thotë“ Të gjithë të drejtat e rezervuara”, kjo është një mënyrë e modelit “Disa Të Drejta të rezervuara”.

Unë dua një mënyrë të thjeshtë për të të thëne ,”Ja çfarë mund të bësh me punën time,

edhe nëse janë gjëra të tjera të cilat ti ke nevojë të marrësh lejen time përpara se të veprosh.”

Dhe roli i Aaron ishte pjesa e kompjuterit.

Si i krijon liçencat në mënyrë që ato të jenë të thjeshta dhe të kuptueshme,

dhe t'i shfaqësh në një mënyrë që makinat të mund të proçesojnë?

Dhe njerëzit thonë,”Përse ke një fëmijë 15 vjeçar që shkruan për Creative Commons ?

Nuk mendon se është një gabim i madh?

Lerry shprehet,”Gabimi më i madh që mund të bëjmë në është të mos dëgjojmë këtë fëmijë.”

Ai nuk arrinte as të dukej nga podiumi,

dhe nuk ishtë një podium i lëvizshëm, kështu ishte e sikletshme,

ku nëse vendoset ekrani askush nuk mund të shikojë fytyrën e tij.

Kur vizitoni websitin tonë këtu, ju shkoni në “Choose License”.

Ju jep një listë opsionesh, ju shpjegon kuptimin, dhe ju keni aty tre pyetje të thjeshta:”

”Dëshiron të kërkosh atribut?”

Dëshiron të lejosh përdorime komerçale të punës tuaj?”

”Dëshiron të lejosh modifikime të punes tuaj ? “

Mbeta pa fjalë, vetëm krejtësisht i befasuar që këto të rriturit konsideruar atë si një i rritur,

dhe Aaron qëndronte atje përballë një audience të mbushur plot me njerëz,dhe filloi të fliste

për platformën që ai do të krijonte për Creative Commons

dhe ato ishin të gjithë duke dëgjuar atë...

Unë isha ulur mbrapa duke menduar: Ai është thjesht një fëmijë. Pse jane duke e dëgjuar?

Por ato e bënë.

Në rregull, unë nuk mendoj se e kuptova tërësisht.

Edhe pse kritikët thanë që do pak për të siguruar artistët për t'u paguar për punën e tyre,

suksesi i Creative Commons ka qenë i madh.

Në të njëjtën kohë, vetëm në faqen Flickr, rreth 200 milion njerëz përdorin liçensa Creative Commons.

Ai kontriboi ndërmjet aftësive të tij teknike,dhe ende nuk ishte vetëm një cështje teknike për të.

Aaron shpesh shkruante në bllokun e tij personal:

Unë mendoj thellë rreth gjërave,dhe dua që dhe të tjetrët të mendojnë kështu.

Unë punoj për ide dhe mësoj nga njerëzit.Nuk më pëlqen të mos t'i përfshij njerëzit.

Jam nje perfeksionist,por nuk do të lejoj të publikohet.

Përveç edukimit dhe lojërave,nuk do të harxhoj kohën time

në gjëra që nuk kanë impakt.

Përpiqem të jem shokë me të gjithë,por e urrej kur nuk më marrin për seriozisht.

Nuk mbaj mëri, nuk është produktive, por mësoj nga eksperienca ime.

Dua ta bëj botën një vend më të mirë.”

Në 2004,Swartz lë Hightland Park dhe drejtohet në Standford University.

Ai kishte kolit ulcerativ që është shumë shqetësues,dhe ne ishim të shqetësuar për marrjen e medikamenteve te tij.

Ai ishte shumë sëmurë,dhe duhet të merrte ilaçet e tij çdo ditë,

dhe njëra nga ilaçet ishte një steroid që e ndihmonte atë të rritej,

dhe të ndihej ndryshe nga të gjithë studentët e tjerë.

Aaron shfaqet ne Standford gati për bursën,

dhe e gjen veten e tij në një program për babysitter, që realizohej nga gjimazistë

që në 4 vjet bëhen kapitenët e industrisë dhe një-përqindësh

dhe unë mendoj që ajo e bëri më shumë bananas.???

Në 2005, pas një viti kollegj,

Swartz-it ju ofrua një mundësi në një firmë të re të quajtur “ Y Combinator”,e drejtuar nga Paul Graham.

Ai tha,” Hey, unë kam këtë ide për website.”

Dhe Paul Graham e pëlqeu atë mjaftueshëm për të thënë, ”Po,patjeter.”

Kështu Aaron lë shkollën për të lëvizur në apartamentin e tij...

ky duhet të ishte apartamenti i Aaron-it kur ai erdhi këtu.

Kam memorje të vakët nga babi im duke më thënë sa e vështirë ishte të bësh një kontratë qeraje,

sepse Aaron nuk kishte kartë krediti dhe la universitetin. Dhe më pas libraria...

Kjo ishte dhoma e tij e ndenjes, dhe disa nga posterat janë akoma që nga koha kur ai jetonte akoma këtu.

këtu ka shumë libra,por shumica e tyre janë të Aaronit.

Site i Aaron-it Y Combinator quhej “infogami”, një mjet për të ndërtuar faqe.

Infogami luftonte për të gjetur përdorues dhe Swartz përfundimisht

bashkoi kompaninë e tij më një tjetër project Y Combinator, në nevojë ndihme.

Ishte një projekt i udhëhequr nga Steve Huffman dhe Alexis Ohanian, i quajtur “Reddit”.

Ja ku ishim, duke filluar nga asgjëja. Pa përdorues, pa para, pa kod,

dhe duke u rritur çdo ditë në një faqe shumë popullore,

nuk tregonim asnjë shenjë dorëzimi.

Si fillim kishim 1000 përdorues,më pas 10000,më pas 20000, më pas më shumë, më shumë...ishte thjesht e pabesueshme.

Reddit bëhet e madhe dhe është në të vërtetë një qoshe e internetit për të apasonuarit pas teknologjisë.

Aty ka shumë humor, ka shumë art dhe ka njerëz që dynden në këtë faqe,

duke e bërë atë faqen kryesore që hapin çdo mëngjes për të marrë lajmet e tyre.

Reddit vendosi një kaos deri në një farë pike,

në njerën anë është një vend ku njerëzit diskutojnë lajmet e ditës, teknologjitë, politikën dhe pikpamjet,

dhe akoma ekziston një lloj materiali Jo I Sigurt Për Punë,

ka disa nën-reddit-e ku karikaturat gjejnë një shtëpi mikpritëse.

Kështu në një fare mënyre Reddit ka qënë një shtëpi kontraverse.

Është një faqe në atë qoshe të kaosit.

Reddit tërhoqi vëmendjen e revistës gjigante Condé Nast,

e cila bëri ofertë për të blerë kompaninë.

Një sasi e mëdha parash,aq të mëdha saqë babai po pyeste veten

”Si do ruaj parate?”

-Shumë para...
-Shumë para.

Më shumë se 1 milion dollar, por nuk e di ekzaktësisht.

- Dhe sa vjec ka qenë ai në atë kohë?
- 19, 20

Ishte ky apartamenti. Ato u ulën bashkë në divanë,

duke hakuar në Reddit, dhe kur e shitën Reddit

organizuan një festë gjigande, dhe ditën e nesërme
të gjithë shkuan në Kalifornia

dhe m'i lanë çelësat mua.

Ishte e çuditshme, sapo kishte shitur kompaninë e tij 
dhe të gjithë supozuam

që ishte njeriu më i pasur në botë

por ai tha, "Oh jo, unë do rri tek një dhomë të vogël.
Kjo më mjafton".

Dhoma ishte pak më e madhe se një dollap.

Ideja e shpenzimit të parave të tij në objekte luksoze
i dukej e papranueshme.

Ai shpjegon që, "Unë po jetoja ne apartamente kështu që
nuk do harxhoj shumë para në një vend të ri. 
Nuk do blej një shtëpi të madhe

dhe me pëlqen të vishem me bluze T-shirt,

pra nuk do harxhoj më tepër para në veshje.

Sinqerisht nuk është diçka serioze për mua."

Gjëja që Swartz konsideronte serioze është si 
trafiku i interntit rridhte,

dhe çfarë është ajo që na kontrollon vëmendjen.

Në sistemin e vjetër të publikimit, ishe i limituar 
në menyrë dondamentale nga hapësira e valëve

të transmetimit. Mund të dërgoje vetëm dhjetë kanale 
nëpërmjet valëve, televizionit

dhe me kabllorin kishe vetëm 500 kanale.

Në internet, çdo person mund të ketë një kanal. 
Çdo person mund të ketë nje blog, ose një profil në MySpace.

Çdo person ka një mënyrë për t'u shprehur.

Ajo që ndodh tani nuk është çështje e aksesit 
në valët e transmetimit,

por një çështje që ka lidhje me atë që ka kontroll mbi mënyrën që ne gjejmë njerëz.

Ke parasysh, shikon fenomene ku fuqia centralizohet në website si Google, që janë si portierët dhe të thonë

ku duhet të shkosh në internet.

Njerëzit që të japin burimin e lajmeve dhe të informacionit.

Pra, nuk kanë licensë për të folur vetëm disa njerëz, por çdo person tashmë

ka licensë për të folur.
Çështja është se kush dëgjohet.

Pasi filloi të punonte në San Francisco në Condé Nast,
vjen në zyrë

ku duan t'i japin një kompjuter me programe koti të instaluara

dhe i thonë që nuk mund të instalojë gjëra të reja 
në kompjuterin e tij,

gjë që për programuesit është e papranueshme.

Që nga dita e parë po ankohej për këtë.

Mure ngjyrë gri, tavolina gri, zhurmë gri. Ditën e parë që shkova,
thjesht nuk e duroja dot.

Në drekë u mbylla në banjo dhe fillova të qaja.

Nuk mund të imagjinoj dot që të rri i qetë kur kam njerëz sipër 
kokës që me ngacmojnë gjithë kohën

për të punuar as që bëhet fjalë.

Me sa kuptoj asnjeri nuk punon këtu.

Të gjithë vijnë në dhomën tonë, rrijnë dhe flasin, ose na ftojnë për të luajtur,

sistemin e ri te lojërave që Wired po teston".

Ai kishte pritshmëri të ndryshme që ishin të orientuara politikisht,

dhe Silicon Valley nuk e ka shumë atë lloj kulture

që drejton aktivitetin teknologjik për të arritur qëllime politike.

Aaron e urrente të punonte për një korporatë.

Ata të gjithë punën për Condé Nast, por Aaron është i vetmi që nuk do e pranonte një gjë të tillë.

Dhe praktikisht Aaron ja arrin që ta pushojnë nga puna.

Duke mos u paraqitur kurrë në punë.

Thuhej që ishte një ndarje jo e lehtë. 
Alexis Ohanian dhe Steve Huffman

nuk pranuan që të intervistohen për këtë film.

Ai nuk e pranonte botën e biznesit. Një nga gjërat me interesante për t'u mbajtur mend

rreth kësaj zgjedhjeje kur Aaron vendosi të lë pas kulturën start-up ishte dhe fakti që ai gjithashtu po linte pas

gjërat që e kishin bërë me famë, dhe rrezikonte që të zhgënjente dashamirësit e tij.

Ai arriti aty ku supozohej dhe ishte i vetëdijshëm dhe aq i sertë

sa të kuptonte se kishte mbërritur në majën e malit të thepisur

dhe zbulonte se kishte humbur sensin e të nuhaturit

dhe në vend që të ulej dhe insistonte se nuk ishte aq keq sa dukej

dhe ai u rrit në çdo rast,

ai zbriti sërish në tokë, gjë që e dalloi nga të tjerët.

Aaron gjithnjë mendonte se programimi ishte diçka magjike--

mund të arrish gjëra që njerëzit normal nuk i realizojnë dot, vetëm duke programuar.

Nëse do të kishit fuqi magjike, do t'i përdornit për të bërë mirë apo për të përfituar një mal me para?

Swartz ishte frymëzuar nga një vizionar që ai e kishte takuar kur ishte fëmijë.

Njeriu që kishte krijuar 'World Wide Web', Tim Berners-Lee.

Në vitet 1990, Berners-Lee kishte në dorë

një nga shpikjet më fitimprurëse të shekullit të 20-të,

por në vend të përfitonte nga zbulimi i 'World Wide Web', ai ja ofroi atë njerëzimit pa pagesë.

Kjo është arsyeja e vetme pse ende sot ekziston 'World Wide Web'.

Sigurisht Aaron është influencuar shumë nga Tim.

Tim sigurisht është një gjeni i mirënjohur i Internetit, i cili nuk nxjerr asnjë përfitim.

Ai nuk është i interesuar se si të gjej mënyra për të bërë një bilion dollarë.

Njerëzit po thonin, "Ah, mund të nxjerrësh lekë aty,"

pra, do kishin qenë shumë web-e të vogla,

në vend të një të madhi,

dhe një web i vogël, dhe të gjitha llojet e web-eve nuk punojnë,

sepse nuk mund të ndjekësh link-e nga të gjithë.

Duhet të kesh të gjithë masën - gjëja ishte i gjithë planeti,

kështu nuk do të funksiononte nëse i gjithë planeti nuk do të përfshihej.

Unë e ndjej shumë fort se nuk është e mjaftueshme të jetosh në këtë botë siç është,

të marrësh në një formë atë që të është dhënë, të bësh gjërat që të rriturit të thonë të bësh,

dhe ato që prindërit të thonë të bësh, dhe shoqëria të thonë të bësh. Unë mendoj se ju duhet gjithmonë të pyesni.

Unë mbaj këtë sjellje shumë shkencore, që çdo gjë që mësohet është thjesht provizore,

e cila është e hapur ndaj përgënjeshtrimit apo refuzimit apo pyetjeve, dhe mendoj se e njëjta gjë aplikohet edhe në shoqëri.

Kur kuptova se kishte probleme reale e serioze, probleme themelore,

që unë mund të bëja diçka për t'i adresuar, nuk pashë një rrugë për ta harruar.

Ne thjesht filluam të kalonim shumë kohë bashkë,

si shokë.

Ne do të flisnim, për orë të tëra, gjatë natës.

Unë patjetër duhej ta kuptoja se ai po flirtonte me mua. 
Në disa raste,

mendoja, kjo do të ishte një ide e tmerrshme dhe e pamundur, dhe prandaj do të shtiresha se nuk po ndodhte.

Ndërkohë që martesa ime po përfundonte dhe unë nuk kisha ku të shkoja,

ne u bëmë shokë shtëpie dhe mora dhe vajzën me vete.

Ne u shpërngulëm, mobiluam shtëpinë dhe ishim vërtet në paqe.

Jeta ime kishte kohë që nuk ishte e qetë, dhe as e tij.

Ne ishim jashtëzakonisht të afërt që nga fillimi i marrëdhënies sonë romantike.

Ne thjesht... ne ishim në një kontakt konstant.

Dhe të dy ishim njerëz shumë të vështirë për t'u marrë.

Në një diskutim alla Ally McBeal, ai rrëfeu se kishte një këngë të preferuar, dhe e bëra ta luante ate këngë për mua.

Kënga ishte "Extraordinary Machine" nga Fiona Apple.

Mendoj se ishte sensi që ka kënga, i të qenit pak të sulmuar

dhe gjithashtu shpresa brenda saj.

♪Me këmbë është një ngjitje e ngadaltë, por unë jam i mirë tek të qënit jorehat, kështu nuk mund të ndaloj

së ndryshuari gjithë kohën ♪

Në shumë mënyra, Aaron ishte shumë optimist për jetën. Edhe kur ai nuk e ndjente,

mund të ishte jashtëzakonisht optimist për jetën.

♪ Extraordinary machine ♪

- Çfarë po bën?
(Quinn) - Flikcr ka një video të re tani.

Swartz hodhi energjinë e tij në një varg projektesh të reja,

përfshirë aksesin në informacionin publik,

me një website quajtur Watchdog.net,

dhe një projekt i quajtur The Open Library.

Pra, projekti The Open Library është një website që mund ta vizitoni në openlibrary.org,

dhe ideja është ndërtimi i një wiki gjigand, një website i editueshëm, me një faqe për libër.

Për çdo libër të publikuar ndonjëherë, ne duam të kemi një faqe web për të,

e cila kombinon informacionin nga publikuesit, shitësit e librave, libraritë, lexuesit në një faqe

dhe pastaj t'i japim publikut link-e ku t'i blejnë, marrin me qera apo t'i shfletojnë.

Unë i dashuroj libraritë. Unë jam personi, i cili shkon në një qytet të ri dhe menjëherë kërkon për një librari.

Kjo është ëndrra e Open Library, ndërtimi i një faqe web ku të mund të kalohet

nga libri në libër, nga një person tek një autor, nga subjekti tek ideja,

kalimi përmes një peme dijesh që është e ngulitur dhe humbur në libra fizikë. Është e vështirë ta gjesh,

nuk është e mirëaksesueshme online. Është vërtet e rëndësishme, sepse librat janë trashëgimia jonë kulturore.

Librat janë vendi ku njerëzit shkruajnë

dhe të pasurit e kësaj në dorën e një koorporate është pak e frikshme.

Si mund të sjellësh akses publik në domain publik?

Mund të tingëllojë shumë e kuptueshme pasja e aksesit publik në domain-in publik,

por, në fakt, nuk është e vërtetë. Domain-i publik duhet të jetë i hapur për të gjithë, por në shumë raste është i mbyllur.

Shpesh, ka 'roje'. Është si të kesh një park kombëtar, por me një hendek të thellë përreth

dhe me armë të drejtuara jashtë, në rast se dikush do të dojë të hyjë dhe të shijojë domain-in publik.

Njëra nga gjërat për të cilat Aaron ishte veçanërisht i interesuar ishte sjellja e aksesit publik në domain-in publik.

Kjo është një nga çështjet që atë e futi në telashe.

Unë jam përpjekur të kem akses në xhirimet e Gjykatës Federale në USA.

Ajo çfarë zbulova është një sistem të mistershëm, quajtur PACER,

akronimi i Akses Publik në Rekordet Elektronik të Gjykatës ( Public Access to Court Electronic Records)

Unë fillova të kërkoja në Google dhe atëherë pashë 
rastësisht Carl Malamud.

Aksesimi i materialeve të ligjshme në Shtetet e 
Bashkuara është 10 miliard dollarë në vit.

PACER është thjesht neveri e pabesueshme e
shërbimeve të qeverisë. Është 10 cent një faqe.

eshte kodi me pa tru qe mund te keni pare. Ju nuk
mund te kerkoni ate.Ju nuk mund te bookmark asgje.

Ju mund te keni nje karte krediti, dhe keto jane 
rekorde publike.

Gjykatat rajonale te SHBA-se jane shume te rendesishme- aty ku shume nga ceshtjet tona kryesore gjyqesore fillojne:

ceshtjet e te drejtave civile, ceshtjet e patentes, cdo gje.
Juristet,studentet,qytetaret dhe avokatet

te gjithe kane nevoje per akses tek PACER, dhe ajo i lufton ato ne cdo hap te rruges.

Njerezit pa mjete nuk mund te shohin ligjin aq lehte 
sa njerezit qe kane karten Express te Arte Amerikane.

Eshte nje mbledhje taksash ne aksesin e drejtesise.

Ju e dini, ligji eshte sistemi operimit per demokracine
tone, dhe ju duhet te paguani per ta pare ate?

Kjo nuk eshte aq shume demokraci.

Ata bejne rreth 120 milion dollare ne vit nga sistemi 
PACER, Akti i Qeverise-Elektronike ne 2002 thote se gjykatat mund
te ngarkojne vetem nivelet e nevojshme,

dhe sipas te dhenave te tyre ,nuk kushton kaq shume, madje nuk i afrohet kesaj shifre. Ne fakt kjo gje nuk eshte e ligjshme.

Akti për Qeverine-Elektronike ne 2002 thote se gjykatat mund
te ngarkojne vetem nivelet e nevojshme,

ne menyre qe te kompesojne kostot e perdorimit
te PACER.

Malamud, si themeluesi i Public.Resource.Org donte 
te protestonte per pagesat e PACER.

Ai filloi me nje program te quajtur "Projekti
i Riciklimit te PACER"

ku njerezit mund te uploadonin dokumentet e PACER
per te cilat kishin paguar,

te nje baze te dhenash te cilen mund ta perdornin.

Njerezit e PACER ishin duke mbledhur informacione per shtypin nga Kongresi dhe per aksesin publik,

dhe keshtu ato mund ti bashkonin ne sistem, ne 17 librari
rreth vendit kishte akses te lire per PACER.

Por ju e dini , ka nje librari cdo 22,000 milje larg
besoj, keshtu qe nuk ishte shume e pershtatshme.

Une nxita vullnetare te bashkoheshin me te
ashtuquajturen "Thumb Drive Corps",

dhe shkarkova dokumentet nga librarite me akses
publik, uploadova ato te site i riciklimit PACER.

Njerezit tregojne gishtin tregues ne nje nga ato librarite,
dhe ata downloadojne nje grumbull dokumentash,

dhe mi dergojne mua. Ishte nje shaka.

Ne fakt, kur ti klikon ne Thumb Drive Corps, aty ishte nje
Magjistari Oz--

ju e dini, ketrat duke kenduar, dhe me pas del nje 
videoklip:

♪ Ne prezantojme shoqerine e lepirses...♪

Por sigurisht, une mora telefonata nga Steve Shultze
dhe Aaron , duke me thene:

"Gee, duam ti bashkohemi Thumb Drive Corps".

Ne ate kohe , shkova te Aaron ne nje konference.

Kjo ishte dicka qe duhej me te vertete bashkepunim 
midis shume njerezve te ndryshem.

Keshtu qe une e afrova ate dhe i thashe:

"Hey, une po mendoj per nje intervin ne problemin 
PACER."

Shultze e kishte bere nje program i cili mund 
te downlodonte automatikisht dokumentat PACER

nga librarite e gjyqit.

Swartz donte ti hidhte nje sy.

Keshtu qe une i tregova atij kodin dhe une nuk 
e dija se c'do te ndodhte me vone,

por doli qe pas konferences se gjate,

ai ishte ulur nje cep , duke permiresuar kodin tim, 
duke antarsuar nje mik te vetin

qe jetonte afer nje prej librarive qe te shkonte ne librari
dhe te fillonte te testonte kodin e tij te permiresuar,

tek cila pika njerezit e gjykates do te kuptonin se dicka
nuk po shkonte sipas planit.

Dhe te dhenat filluan te vinin e te vinin

dhe shume shpejt aty ishin 760 GB dokumenta PACER,
rreth 20milion faqe.

Duke perdorur informacionin e marre nga librarite 
e gjykates,

Swartz ishte duke drejtuar nje downlodim paralel
masiv te automatizuar te systemit PACER.

Ai ishte ne gjendje te merrte afersisht 2.7 milion dokumente te gjykates Federale, afersisht 20 milion faqe tekst.

Tani , une do te ju garantoj qe 20 milion faqe ndoshta i 
kane tejkaluar pritshmerite e njerezve

duke perdorur modelin e projektit te aksesimit, por 
cuditerisht nje burokrat nuk eshte i paligjshem.

Aaron dhe Carl vendosën të bisedojnë me "The New York Times" për atë që kishte ndodhur.

Ata gjithashtu tërhoqën vëmendjen e FBI-së, që filloi të mbikqyrte shtëpinë e prindërve të Swartz në Illinois.

Dhe unëmarr një mesazh në Twitter nga mamaja e tij që thotë, "Më telefono!!"

Kështu që unë po mendoja, cfarë dreqin po ndodh këtu?

Më në fund arrita të komunikoj dhe e ëma e Aaron thërriste "O zot, FBI, FBI, FBI!!!"

Një agjent i FBI-së po i vjen rrotull shtëpisë për të parë nëse Aaron është apo jo në dhomën e tij.

Mbaj mend që isha në shtëpi atë ditë, dhe po mendoja përse ajo makinë po kalonte nga rruga e shtëpisë tonë,

dhe pastaj u kthye përsëri. Ishte e cuditshme!

Pesë vite më vonë, lexova një dosja të FBIsë, dhe o zot, kuptova që ai ishte agjent i FBIsë, jashtë shtëpisë time.

Ishte i tmerruar. Ishte totalisht i tmerruar.

Ai u tmerrua edhe më shumë pasi FBI e telefonoi

dhe u përpoq ta bindte të shkonte në një kafene pa prezencën e një avokati.

AI tha se vajti në shtëpi dhe u shtri, dhe po dridhej i tëri.

Shkarkimet gjithashtu zbuluan shkelje masive privatësie në dokumentet e gjykatës.

Kohët e fundit, gjykatat ishin detyruar të ndryshonin politikat e tyre dhe si rezultat,

FBI mbylli hetimin e tyre pa ngritjen e akuzave.

Deri më e konsideroj fantastik faktin

që askush, akoma dhe oficeri më i rëndomtë i FBIsë

mendoi që një mënyrë e mirë e përdorimit të taksave ishte ndjekja e personave

për vjedhje kriminale për aktin e publikimit të një ligji.

Si mund ta quash veten ligjbërës,

dhe të mendosh që në këtë botë konsiderohet i gabuar

publikimi i një ligji?

Aaron kishte vendosur veten e tij në rrezik për kauzën që ai besonte.

Të shqetësuar nga pabarazi të pasurisë, Swartz lëviz përtej teknologjisë, dhe në një gamë më të gjerë të shkaqeve politike.

Unë shkova në Kongres, dhe unë e ftoi atë për të dalë dhe të rri dhe intern për ne për një kohë

kështu që ai mund të mësojnë procesin politik.

Ai ishte lloj i të mësuarit në lidhje komunitetit të reja dhe grupe të reja të aftësive dhe llojet e të mësuarit për të kollitem në politikë.

Duket qesharake se minatorët duhet të ketë për të rënë dakord larg derisa trupat e tyre të gjithë janë dripping me djersë

ballafaquar me faktin që nëse ata guxojnë të ndalen, 
ata nuk do jenë në gjendje për të vënë ushqim në tryezë atë natë,

ndërsa unë shkoj për të bërë sasi më të mëdha të parave çdo ditë vetëm duke ulur dhe duke parë TV.

Por me sa duket bota është qesharake.

Kështu që, bashkë-themelova një grup të quajtur 
"Komitetit i Fushatës për Ndryshim Progresiv",

dhe ajo që ne përpiqemi të bëjmë është që ne të përpiqemi të organizojme njerëz nëpërmjet internet të cilët interesohen rreth politikës progresive

dhe çuar vendin drejt një drejtim më progresiv

për të lloj të vijnë së bashku, regjistrohen në listën tonë të e-mailit, të bashkohen fushatat tona

dhe të na ndihmojë për të marrë kandidatët progresive zgjodh gjitha në të gjithë vendin.

Grupi është përgjegjës për ndezja përpjekjet në nivel vendor, pas fushatës për zgjedhjen e Elizabeth Warren të Senatit.

Ai mund të ketë menduar se ishte një sistem memec, por ai erdhi në dhe ai tha: "Unë kam nevojë për të mësuar këtë sistem,

sepse ajo mund të manipulohet si çdo sistem shoqëror. "

Por pasioni i tij për dije dhe bibliotekat nuk ka marrë një vend prapa.

Aaron filloi të marrë një vështrim më të afërt në institucionet që publikojnë artikuj në ditar akademike.

Duke u mbështetur në të qenë studentë në një universitet të madh amerikan, unë të marrë ju keni qasje

në një shumëllojshmëri të gjerë të revistave shkencore.

Pretty much çdo universitet i madh në Shtetet e Bashkuara paguan këto lloj tarifave të licencimit të organizatave të tilla si

JSTOR dhe Thomson ISI për të marrë qasje në revista shkencore që pjesa tjetër e botës nuk mund të lexojnë.

Këto revista shkencore dhe artikujt janë në thelb e gjithë pasuria e dijes njerëzore online,

dhe shumë kanë qenë të paguar me paratë e taksapaguesve apo me grantet qeveritare,

por për të lexuar ato, ju shpesh duhet të paguani përsëri dorëzimit të tarifave të pjerrta për të botuesve si Reed-Elsevier.

Këto tarifa licencat janë aq thelbësore që njerëzit të cilët janë duke studiuar në Indi, në vend të studiuar në Shtetet e Bashkuara,

nuk e kanë këtë lloj të qasjes. Ata janë të mbyllur jashtë nga të gjitha këto revista.

Ata janë të mbyllur jashtë nga tërë trashëgiminë tonë shkencor.

Unë do të thotë, një shumë prej këtyre neneve ditar, ata të shkojnë përsëri në The Iluminizmit.

Çdo herë që dikush e ka shkruar një letër shkencore, ajo është skanuar, digjitalizuar, dhe të vënë në këto koleksione.

Kjo është një trashëgimi që i është sjellë për ne nga historia e njerëzve që bëjnë punë interesante, historinë e shkencëtarëve.

Kjo është një trashëgimi që duhet të janë për ne si një Commons, si popull,

por në vend të kësaj, ajo ka qenë e mbyllur dhe të vënë në internet nga një grusht fitimprurëse korporatat

që pastaj të përpiqet për të marrë fitim maksimal që munden nga ajo.

Pra, një studiues i paguar nga universiteti apo popullit publikon një letër,

dhe në shumë hapi, shumë e fundit të atij procesi, pasi të gjithë punën e bërë,

pas të gjitha hulumtim origjinal është bërë - të menduarit, punë laboratorike, analiza, pasi çdo gjë është bërë,

at atë fazë të kaluar, atëherë studiues duhet të dorëzojnë të drejtën e autorit tij ose të saj në këtë kompani multi-miliardë dollarësh.

Dhe është e sëmurë. Kjo është një ekonomi e tërë e ndërtuar mbi punën vullnetare,

dhe pastaj botuesit ulen në shumë të lartë dhe hall off krem.

Flasim për një scam. Një botues në Britani 
pati një fitim prej tre miliardë dollarësh vitin e kaluar.

Unë do të thotë, çfarë një raketë!

JSTOR është vetëm një lojtar shumë,
shumë i vogël në atë histori

por për disa arsye, JSTOR është lojtar 
që Aaroni vendosur për t'u përballur.

Ai do të shkuar deri në një konferencë rreth 
Open Access dhe të Hapur Publishing,

dhe unë nuk e di se kush person nga JSTOR ishte,

por unë mendoj se ata - në një pikë, Aaroni bërë pyetjen,

"Sa do të kushtojë për të hapur deri JSTOR në përjetësi?"

Dhe ata i dhanë disa - Unë mendoj se kjo ishte dyqind milion dollarë,

diçka që Aaroni menduar ishte krejtësisht qesharake.

Duke punuar në një shoqëri në Harvard, ai e dinte përdoruesit mbi shkëlqyeshëm të hapur dhe të rrjetit të shpejtë në vendin fqinj MIT

kishin qasje e autorizuar për pasuritë e JSTOR. Swartz pa një mundësi.

Ju keni një çelës për këto porta,

dhe me pak e magjisë script shell, ju mund të merrni 
ato nene në ditar.

Më 24 Shtator 2010,

Swartz regjistroi një laptop të sapo blerë Acer

në rrjet MIT, nën emrin "Host Garry".

Emri klienti ishte regjistruar si "laptop Ghost".

Ai nuk kollitem JSTOR në kuptimin tradicional të thatë.

Daza e të dhënave JSTOR ishte e organizuar,

kështu që ishte krejtësisht i parëndësishëm për të kuptoj se si ju mund të shkarkoni të gjitha artikuj në JSTOR,

sepse ai ishte i numëruar në thelb.

Ajo ishte në thelb çaj çaj çaj ... numrin artikullin 444.024 dhe -25 dhe -26.

Ai shkroi një skenar Python quajtur keepgrabbing.py,

e cila ishte si, duke e mbajtur grabbing një artikull pas tjetrit.

Ditën tjetër, laptop Ghost fillon grabbing artikuj,

but soon, the computer's IP address is blocked. For Swartz, it's barely a bump in the road.

Ai shpejt reassigns adresë IP të kompjuterit të tij dhe e mban shkarkimit.

E pra, JSTOR dhe MIT përpiqen për të ndërhyrë në këtë,

kur ata vërejnë se kjo po ndodh,

dhe kur hapat më modeste nuk punojnë

pastaj në një fazë të caktuar, JSTOR nuk lejoi që MIT të kishte qasje në bazën e të dhënave të JSTOR.

Pra, ka një lloj i lojës cat-dhe-miu rreth

duke marrë qasje në bazën e të dhënave JSTOR.

Aaron, në fund të fundit, padyshim është cat sepse ai ka aftësi më shumë teknike

se baza e të dhënave JSTOR njerëzit e bëjnë në mbrojtjen e tyre.

Përfundimisht, kishte një dollap hapur furnizim në bodrumin e një prej ndërtesave,

dhe ai shkoi, në vend që të shkojnë përmes WiFi, ai zbriti atje dhe ai vetëm lidhej kompjuterin e tij direkt në rrjet

dhe vetëm lënë atë atje me një disk të jashtëm hard shkarkimit këto artikuj të kompjuterit.

Panjohur për Swartz, laptop e tij dhe hard drive ishte gjetur nga autoritetet.

Ata nuk u ndal shkarkime.

Në vend të kësaj, ata instaluar një kamera survejimi.

Ata gjetën kompjuter në këtë dhomë në bodrumin e një ndërtese MIT.

Ata mund të kenë unplugged atë. Ata mund të kishin pritur për djalë që do të vijnë përsëri dhe tha:

"Dude, çfarë jeni duke bërë, ju e dini, të prerë atë. Kush jeni?"

Ata mund të kishin bërë gjithë atë lloj stuff, por ata nuk e bëri.

Atë që ata donin të bënte ishte filmuar atë për të mbledhur prova për të bërë një rast.

Kjo është arsyeja e vetme që ju të filmit diçka të tillë.

At first, the only person caught on the glitchy surveillance camera

ishte përdorur dollap si një vend për të ruajtur shishe dhe kanaçe.

Por ditë më vonë, ajo kapi Swartz-in.

Swartz është zëvendësuar hard drive. 
Ai e merr atë nga canta e shpinës së tij,

leans jashtë kornizës për rreth pesë minuta,

dhe pastaj ikën.

Dhe pastaj ata të organizuar, si, një mbikëqyrje ku, pasi ai ishte biking në shtëpi nga MIT,

këta policët doli nga të dyja anët e rrugës,

ose diçka të tillë, dhe filloi duke shkuar pas tij.

Ai përshkruan se ai ishte i ngjeshur dhe të sulmuar nga policia.

Ai më thotë se ata - është e paqartë se ata ishin të policisë që ishin pas tij.

Ai mendoi se dikush ishte duke e sulmuar.

Më thotë që e goditën.

Ajo shkatërruese. Nocioni i çdo lloj të ndjekjes penale të askujt në familjen tonë apo ndonjë gjë

ishte ndjesi kaq e panjohur dhe e pakuptueshme,
nuk e di çfarë të bënim.

E pra, ata të ekzekutuar urdhër kërkimit në shtëpinë e Aaronit, apartamentin e tij në Kembrixh, në zyrën e tij në Harvard.

Dy ditë para arrestimit, hetimi kishte shkuar përtej JSTOR dhe policinë lokale Kembrixh.

Ajo ishte marrë përsipër nga Shërbimi Sekret
i Shteteve të Bashkuara.

Shërbimi Sekret filloi hetimin kompjuter dhe kartë krediti mashtrim në 1984,

por gjashtë javë pas sulmit në 9/11, roli i tyre u zgjerua.

[duartrokitje]

Presidenti Bush e përdorur Akti Patriot për të krijuar një rrjet të asaj që ata e quajtën "Task Forcat Krimet elektronike".

Projekt-ligji para meje merr parasysh realitetet e reja dhe të rreziqeve nga terroristët moderne.

Sipas Shërbimit Sekret, ata janë të angazhuar kryesisht në aktivitet me ndikim ekonomik,

Grupet e organizuara kriminale, apo përdorimi i skemave të bëjnë me teknologji të re.

Shërbimi Sekret kthyer rastin Swartz-së gjatë në zyrën e Boston të SHBA Prokurorit.

Shërbimi Sekret kthyer rastin Swartz-SE NE gjatë zyrën e Boston te SHBA Prokurorit.

"Shefi i Divizionit ose Task Krimeve Kompjuterike Forcës së"

Unë nuk e di se çfarë tjetër ai kishte shkuar,

but you're certainly not much of a "Computer Crimes Prosecutor" without a computer crime to prosecute,

kështu ai u hodh mbi të, mbajtur në qoftë se për veten e tij, nuk e caktojnë atë për dikë tjetër brenda zyrës apo njësisë

dhe ky është Steve Heymann.

Prokurori Stephen Heymann ka qenë në masë të madhe nga publiku që nga arrestimi i Aaron Swartz,

por ai mund të shihet këtu, në një episod të serialit televiziv "Lakmi Amerikane",

filmuar rreth kohës së arrestimit të Aaronit.

Ai përshkruan rastin e tij të mëparshem kundër hacker-it famëkeq Alberto Gonzales,

një rast që mblodhi Heymann vëmendje të madhe për shtyp dhe accolades.

Gonzales organizoi vjedhjen e kartës mbi një qindra milion krediti dhe numrat e ATM,

mashtrimin më i madh në histori.

Këtu, Heymann, duke e përshkruar Gonzales, 
jep opinionin e tij rreth botëvështrimit të një hacker-i:

Këta njerëz janë të shtyrë nga shumë gjëra 
të njëjta me ne.

Ata kanë ego, i pëlqejnë sfidat, dhe natyrisht 
paratë dhe çdo gjë që të merret me para.

Një nga të dyshuarit të implikuar në rastin Gonzales 
ishte një haker i ri i quajtur Jonathan James.

Duke besuar krime Gonzales 'do të lidhen me të,

James bëri vetëvrasje gjatë hetimit.

Në një njoftim për shtyp në fillim të përshkruar qëndrimin e qeverisë në rastin e Aaron Swartz,

Bosi Heymann-së, SHBA Prokurori për rrethin e Massachusets, Carmen Ortiz, tha këtë:

"Vjedhja është vjedhje, nëse ju përdorni një komandë e kompjuterit apo një levë, dhe nëse ju merrni dokumentet, të dhënat, apo dollarë."

Kjo nuk është e vërtetë. Nuk është e qartë e vërtetë.

Unë nuk jam duke thënë se është i pafajshëm,

[babai i Aaron] Shumë mirë Aaron. Shume mirë, Bravoo, Aaron!

Ok, tani është koha për këngë.

♪ ♪ ♪

AARON SWARTZ, 1986-2013