Μη ορατές ειδικές ανάγκες και τριτοβάθμια εκπαίδευση.

O Άμριτ έχει μία αναπηρία.

Απλά δεν είναι εμφανής στους περισσότερους ανθρώπους.

Και το αναπηρικό αμαξίδιο δεν έχει σχέση με αυτήν.

(Άμριτ) Έχω διαταραχή ελλειμματικής προσοχής.

Και είναι ... μία χαρά.

Το αναπηρικό αμαξίδιο είναι προσωρινό , γιατί είχε πρόσφατα μία εγχείριση στο πόδι.

Οι περισσότεροι έχουν τέτοια εμπειρία , όλοι ξέρουμε κάποιον που έσπασε το πόδι του στο σκι

ή σκόνταψε στο σκύλο και στραμπούληξε έναν αστράγαλο.

Είναι δυσκολότερο να καταλάβεις μία μόνιμη αναπηρία ,που δεν βλέπουν οι άλλοι.

Ιδιαίτερα όταν η αναπηρία επηρεάζει τον τρόπο με τον οποίο λειτουργεί ο εγκέφαλος.

(Άμριτ) Πηγαίνω σε ένα ιδιωτικό σχολείο με υποτροφία,

είμαι πραγματικά έξυπνος, και έτσι δεν έχω μαθησιακά προβλήματα.

Απλά έχω πρόβλημα , να συγκεντρώνομαι σε πράγματα.

(Αφηγητής) Ο Jesse επίσης ,δευτεροετής στο πανεπιστήμιο, έχει μία αόρατη αναπηρία.

(Jesse Shaver) Έχω δυσλεξια και αυτό σημαίνει για μένα μία μεγάλη δυσκολία στο συλλαβισμό,

σημαίνει ότι έχω δυσκολία στον προσανατολισμό, έτσι με ξέρουν οτι πηγαίνω αριστερά αντί για

δεξιά ή δεξιά αντί για αριστερά

Αυτό σημαίνει ,ότι είχα μεγάλη δυσκολία να μάθω να διαβάζω.

(Αφηγητής)Ένα αυτοκινητιστικό ατύχημα στην πρώτη γυμνασίου άφησε στην Λώρα μερικούς μόνιμους τραυματισμούς.

Μία από αυτές τις αναπηρίες είναι αόρατη πριν μιλήσει για αυτές.

(Laura Bersos) Ναι, έχω ένα τραύμα στον εγκέφαλο.

Και από αυτό προκύπτουν ένα σωρό ζητήματα σχετικά με τη μνήμη, όπως όταν είχα το ατύχημα,

έχασα ένα μεγάλο μέρος από το λεξιλόγιο,

τώρα αυτό που πρέπει να κάνω ,πράγμα που είναι δυσκολότερο για μένα , είναι οτι δεν μπορώ να μπω κατ' ευθείαν

στο θέμα , που προσπαθώ να εκφράσω, και έτσι μιλάω με τον τρόπο μου για αυτό.

Το ίδιο με το λεξιλόγιο ,πρέπει να πω "είναι αυτό το πράγμα που μπαίνεις οδηγώντας ακριβώς

μπροστά στο σπίτι σου, ξέρεις- α, μία είσοδος σε δευτερεύοντα δρόμο

(Αφηγητής) Αυτοί είναι τρεις από τους πολλούς φοιτητές που μοιάζουν με ολους τους άλλους.

Με άλλα λόγια, έχουν ειδικές ανάγκες ,που δεν είναι εύκολο να τις παρατηρήσει κανείς.

Και μερικές φορές αυτό οδηγεί σε παρεξηγήσεις.

(Bea Awoniyi) Μπορείς να κοιτάς έναν φοιτητή και λες, ξέρεις, μοιάζεις με όλους τους άλλους

στην τάξη, τι εννοείς οτι πρέπει να κρατάς σημειώσεις;

Τι εννοείς, οτι χρειάζεσαι περισσότερο χρόνο για το διαγώνισμα?

(Sheryl Burgstahler) Δεν θα είναι λοιπόν προφανές στον διδάσκοντα,

ότι ο φοιτητής έχει ειδικές ανάγκες,

όμως αυτές οι ειδικές ανάγκες μπορούν να έχουν αντίκτυπο στη συμμετοχή του στην τάξη.

(Αφηγητής) Μερικές φορές ,φοιτητές με μη ορατές ειδικές ανάγκες θεωρούνται ότι

στεούνται εξυπνάδας ,ή ότι απλά δεν προσέχουν.

Αυτό συνέβη στον Nate πριν διαγνωστεί με μαθησιακές δυσκολίες.

(Nate McCoy-Winston) Και με κοιτούσαν και σαν να έλεγαν, Καλά κοροιδεύεις,

παίζεις και δεν προσπαθείς αρκετά ,ή κάτι τέτοιο.

Αλλά εγώ προσπαθούσα.

(Jesse Shaver) Ο πατέρας μου έχει μαθησιακές δυσκολίες και το ίδιο και η μητέρα του,

άρα υπάρχει ένα ιστορικό και οι γονείς μου αναρωτιόντουσαν , αν έτρεχε κάτι.

Αλλά το σχολείο έλεγε συνέχεια," Είναι λίγο αργός, θα καλύψει τα κενά του."

Έτσι στο τέλος της δευτέρας τάξης εξακολουθούσα να μην μπορώ να διαβάσω καθόλου.

Ο αριθμός των φοιτητών με τέτοιες δυσκολίες συνεχίζει να αυξάνεται.

(Jesse Shaver) Υπάρχει μεγάλη πιθανότητα να δουμε πολλούς τέτοιους φοιτητές

στις τάξεις μας με την πάροδο των χρόνων.

Σήμερα με τις καινούριες ψυχιατρικές φαρμακευτικές αγωγές

, οι φοιτητές ανακαλύπτουν ότι μπορούν να συγκεντρώνονται ευκολότερα

και να συμμετέχουν στις δραστηριότητες της τάξης περισσότερο από ποτέ.

( Αφηγητής) Μη ορατές ειδικές ανάγκες μπορούν να επηρεάσουν τον τρόπο με τον οποίο ο φοιτητής επεξεργάζεται,

συγκρατεί και κοινοποιεί την πληροφορία.

Ίσως αυτός δεν μπορεί να αποτρέψει περισπασμούς ,που τον δυσκολεύουν να επικεντρωθεί.

Ίσως αυτή δεν έχει την αντοχή για πλήρη σχολικό φόρτο, ή δεν μμπορεί να συνεργαστεί καλά με άλλους.

Και το άγχος μπορεί να δυσκολεύει τη συμμετοχή στα τεστ, ή την προσέγγιση στους καθηγητές με ερωτήσεις.

(Rebecca Cory) Καθένας βιώνει την αναπηρία του διαφορετικά.

Έτσι ακόμα και οι φοιτητές με την ιδια ετικέτα ή την ίδια διάγνωση θα

βιώσουν διαφορετικά τις ειδικές τους ανάγκες.

Δεν μπορούμε να υποθέσουμε ,ότι λόγω της ετικέτας ο φοιτητής θα έχει τις ίδιες ανάγκες.

Θέλουμε λοιπόν να σιγουρευτούμε ,ότι δουλεύουμε με κάθε άτομο κατά περίπτωση

για να καταλάβουμε τι είναι το καλύτερο για αυτόν.

(Αφηγητής) Οι καθηγητές ίσως έχουν ανησυχία για την ασφάλεια των φοιτητών

με συγκεκριμένες ειδικές ανάγκες, όπως επιληπτικές κρίσεις.

Νοιώθει κανείς πολύ μεγάλη ευθύνη.

(Sharon Bittner) Οι φοιτητές με επιληπτικές κρίσεις ελέγχονται πολύ καλά με φαρμακευτική αγωγή,

και έτσι δεν πρόκειται να εμφανιστούν συχνές κρίσεις στην τάξη.

Είναι σημαντικό παρ' όλα αυτά για έναν διδάσκοντα να ξέρει τι πρέπει να κάνει σε περίπτωση μιας επιληπτικής κρίσης.

Και αν ο φοιτητής το γνωστοποιεί και λέει ," Έχω διαταραχή επιληψίας", τότε είναι πολύ εύκολο

για τον σύμβουλο σχετικά με τις ειδικές ανάγκες να μιλήσει μαζί του και να του πει,

" Τι θα ήθελες να γνωρίζει ο καθηγητής σου;"

(Αφηγητής) Ενδεχομένως να υπάρχει ανησυχία για ψυχιατρικές καταστάσεις.

Τι θα γίνει ,αν ο φοιτητής έχει ένα ξέσπασμα;

Τι θα γίνει , αν η συμπεριφορά του διαταράξει την τάξη;

(Al Souma) Κυκλοφορεί ένας κοινός μύθος , ότι άτομα με πνευματικές

ή ψυχιατρικές διαταραχές θα αποτελέσουν ένα μεγάλο πρόβλημα για τον διδάσκοντα στην τάξη,

ενώ στην πραγματικότητα αυτό δεν ισχύει.

(Audrey Smelser) Παροτρύνουμε το διδακτικό προσωπικό να αναφέρουν τους φοιτητές με ξεσπάσματα

στην τάξη στο συμβουλευτικό κέντρο , για να δουλεύουμε μαζί τους στη διαχείριση άγχους,

σε κατάλληλες συμπεριφορές, ακριβώς όπως με κάθε άλλο φοιτητή.

(Αφηγητής) Εξοικείωση με καταστάσεις όπως Asperger ή

Tourette Syndrome μπορεί να βοηθθήσει το διδακτικό προσωπικό να νοιώσει πιο άνετα

με μία περιστασιακύ έλλειψη κοινωνικών δεξιοτήτων.

(Linda Walter) Μερικές φορές φοιτητές με Άσπέργκερ δεν μπορούν

να σταματήσουν να ρωτούν αν υπάρχουν συγκεκριμένα ζητήματα που θέλουν να γνωρίζουν.

Έτσι μονοπωλούν πολύ χρόνο στην τάξη και ένα από τα πράγματα, πάνω στα οποί προσπαθούμφε να δουλέψουμε

είναι μία ένδειξη ,όπου μπορέι ο καθηγητής να δώσει να καταλάβει στον φοιτητή , ότι

"Ρώτησες ήδη πολλά και θα σε βοηθήσω ,αλλά δεν θα γινει αυτό τώρα."

(Andrew Lyon) Τα μέσα ενημέρωσης παρουσιάζουν την κατάσταση σχετικά με το Σύνδρομο Τουρέτ,π.χ Deuce Bigelow,

το δεύτερο έργο,νομίζω ο κεντρικός χαρακτήρας, είχε επαφές με όλους αυτούς τους ανθρώπους με προβλήματα,

και ένας από αυτούς είχε Σύνδρομο Τουρέτ, αλλά ήταν μία από τις πιονσπάνιες περιπτώσεις,

και αυτή απλά ούρλιαζε με βρισιές, και έτισ όποτε μιλάω με ανθρώπους που έχουν δει

το έργο, λένε πάντα, περίμενε ,Σύνδρομο Τουρέτ, δεν είναι αυτό που φωννάζει κάποιοος άσχημες λέξεις;

Και λέω, δεν θα το έλεγα αυτό, δεν είναι καθόλου έτσι.

(Αφηγητής) Φοιτητές με μη ορατές ειδικές ανάγκες χρειάζονται

ή ίσως και όχι διευκολύνσεις σε μία τάξη στο πανεπιστήμιο.

Αν όντως χρειάζονται , είναι δικιά τους ευθύνη να το γνωστοποιήσουν οι ίδιοι , να προσκομίσουν πιστοποίηση

των ειδικών τους αναγκών, και να ζητήσουν διευκόλυνση.

Παρ' όλα αυτά μπορύν να επιλέξουν να μην γνωστοποιήσουν την ασθένειά τους,

και να προσπαθήσουν να τα "καταφέρουν μόνοι τους".

(Rosezelia Roy) Πολλά άτομα επιλέγουν να μην αυτοαποκαλυφθούν , γιατί νιώθουν την πίεση

και το στρες που σχετίζονται με αυτό.

Τα προηγούμενα χρόνια ,πριν έρθουν σστην τριτοβάθμια εκπαίδευση ,

τους έβαζαν ετικέτα , και όταν φτάνουν σε εμάς ,νιώθουν ,ότι είναι μία καινούρια μέρα

για μένα και δεν θέλω να ξέρει κανένας , ότι έχω μία αναπηρία.

(Αφηγητής) Αυτή δεν είναι συνήθως μία προτεινόμενη δράση.

Μπορεί να είναι και για τον φοιτητή και για τον καθηγητή στρεσογόνα.

(Suzanne Tucker) Υπάρχουν φορές που το διδακτικό προσωπικό είναι απογοητευμόνο με φοιτητές,

επειδή αυτοαποκαλύπτονται αργότερα στο εξάμηνο.

Δεν το κάνουν στην αρχή του εξαμήνου.

Και συχνά έρχονται στον αρόδιο υ[πάλληλο γαι τους φοιτητές με ειδικές ανάγκες και του λένε," Α, ξξέρεις,

γιατί δεν το γνωστοποίησε αυτός ο φοιτητής ;

Γιατί περίμενε μέχρι να πάει άσχημα σε αυτήν το πρώτο διαγώνισμα;"

Και νομίζω, ξέρεις , δεν υπάρχει μία απάντηση.

Συχνά οι φοιτητές ,εξ΄αιτίας της κρυφής φύσης της αναπηρίας τους, αυτό το ρίσκο

του να αποκαλυφτούν, του να δεχτούν κριτική από τον καθηγητή τους, είναι κάτι που τους εμποδίζει

του να πάρουν αυτήν την πρωτοβουλία και να αποκαλυφθούν.

(Αφηγητής) Οι φοιτητές με ειδικές ανάγκες θα έπρεπε να έρθουν σε επαφή με την αρμόδια υπηρεσία

στη σχολή πριν αρχίσουν τα μαθήματα.

Το προσωπικόο εκεί θα εξετάσει την πιστοποίηση της αναπηρίας,

θα καθορίσει τις κατάλληλες διευκολύνσεις,

και θα δώσει στο φοιτητή ένα παραπεμπτικό γράμμα για αυτές τις διευκολύνσεις.

(Bea Awoniyi) Αυτό που ελέγχουμε είναι, Πώς επηρεάζει αυτή η αναπηρία

το συγκεκριμένο πρόσωπο στη συγκεκριμένη τάξη;

Και μετά καθορίζουμε ,

τι διευκολύνσεις είναι λογικές και τι είναι κατάλληλο.

Δεν είναι όλες οι διευκολύνσεις λογικές ούτε όλες κατάλληλες.

(Αφηγητής) Μία διευκόλυνση δεν είναι κατάλληλη εάν :